طول عمر بیماران تومور مغزی بدخیم به عوامل بسیاری مرتبط می باشد. در این مقاله در ارتباط با این موارد و درصد طول عمر بیماران تومور مغزی پرداخته شده است.
فهرست موضوعات
نکات بعد از جراحی بیماران تومور مغزی
تشخیص تومور مغزی می‌تواند چالش‌برانگیز و استرس‌زا باشد. حتی ممکن است برایتان جای سوال باشد که « طول عمر بیماران تومور مغزی چقدر است؟ » و بخواهید بدانید که آیا همه تومورهای مغزی کشنده هستند یا خیر. اولاً، همه تومورهای مغزی کشنده نیستند.
هر مورد منحصر به فرد است و گزینه‌های درمانی و نتایج می‌تواند بسته به عواملی مانند نوع تومور، محل، اندازه و درجه آن (تهاجمی بودن تومور) و همچنین سن و سلامت کلی شما متفاوت باشد.
در اینجا اطلاعاتی را در اختیار شما قرار می‌دهیم که می‌تواند تشخیص و پیش‌آگهی تومور مغزی شما را درک بهتری به شما بدهد و همچنین درمان‌ها و منابع موجود را برای بهبود نتایج و کیفیت زندگی ارائه دهد.
برای کسب اطلاعات بیشتر در ارتباط با تومور مغزی می توانید به مقاله ی زیر مراجعه کنید.
مطلب مرتبط: تومور مغزی از پیدایش تا درمان آن
امید زندگی در بیماران تومور مغزی بدخیم
میزان طول عمر بیماران مبتلا به تومور مغزی می‌تواند به عوامل متعددی از جمله نوع تومور مغزی و سرعت رشد آن (تهاجمی بودن)، اندازه و محل آن، سن و سلامت کلی فرد و گزینه‌های درمانی موجود بستگی داشته باشد. در اینجا چند آمار و ملاحظه کلی آورده شده است:
1- میزان کلی طول عمر پنج ساله، یا درصد بیماران زنده مانده پس از پنج سال از تشخیص، برای همه انواع تومورهای اولیه مغز (تومورهایی که منشا آنها در مغز است) حدود 36٪ است. با این حال، این رقم در بیماران 40 ساله و جوان‌تر بالاتر است ( 70٪).
2- میزان طول عمر بیماران می‌تواند بسته به نوع خاص تومور مغزی به طور گسترده‌ای متفاوت باشد. به عنوان مثال، میزان طول عمر پنج ساله برای مننژیوم (تومورهای خوش‌خیم که معمولاً روی مننژ، لایه‌های محافظ اطراف مغز، رشد می‌کنند) حدود 85٪ است، در حالی که میزان طول عمر پنج ساله برای گلیوبلاستوما (نوعی تومور مغزی تهاجمی) حدود 5٪ است.
تومورهای مغزی ثانویه در جای دیگری از بدن ایجاد شده و به مغز گسترش می‌یابند. آنها همچنین تومورهای متاستاتیک مغزی نامیده می‌شوند و درمان آنها می‌تواند دشوارتر باشد.
3- میزان طول عمر بیماران فقط آمار کلی است و نمی‌تواند پیش‌بینی کند که هر فردی چقدر عمر خواهد کرد. برخی از افراد مبتلا به تومور مغزی ممکن است بیشتر از حد انتظار عمر کنند، در حالی که برخی دیگر ممکن است زمان کمتری برای زندگی داشته باشند.
4- تشخیص زودهنگام و درمان سریع، چه جراحی، رادیوتراپی، شیمی‌درمانی یا ترکیبی از آنها باشد، می‌تواند کیفیت زندگی بیماران را بهبود بخشد و میزان طول عمر بیماران را افزایش دهد.
5- علاوه بر این، عواملی مانند سلامت کلی و توانایی تحمل درمان، همگی می‌توانند بر پیش‌آگهی شما تأثیر بگذارند.
6- صحبت کردن با پزشکان و جراحان در مورد وضعیت خاص شما و اینکه در زمینه گزینه‌های درمانی و میزان طول عمر چه انتظاری می‌توانید داشته باشید، مهم است.
جدول ۱، میزان طول عمر پنج ساله را برای تومورهای اولیه مغز بر اساس نوع تومور و گروه سنی نشان می‌دهد.
انواع تومورها در بزرگسالان ۲۰ تا ۴۴ ساله | میزان بقای پنج ساله |
آستروسایتوم آناپلاستیک | ۵۸٪ |
الیگودندروگلیوم آناپلاستیک | ۷۶٪ |
اپاندیموم | ۹۲٪ |
گلیوبلاستوما | ۲۲٪ |
آستروسایتوم درجه پایین (پراکنده) | ۷۳٪ |
مننژیوم | ۸۴٪ |
الیگودندروگلیوم | ۹۰٪ |
انواع تومورها در بزرگسالان ۴۵ تا ۵۴ ساله | |
آستروسایتوم آناپلاستیک | ۲۹٪ |
الیگودندروگلیوم آناپلاستیک | ۶۷٪ |
اپاندیموم | ۹۰٪ |
گلیوبلاستوما | ۹٪ |
آستروسایتوم درجه پایین (پراکنده) | ۴۶٪ |
مننژیوم | ۷۹٪ |
الیگودندروگلیوم | ۸۲٪ |
انواع تومورها در بزرگسالان ۵۵ تا ۶۴ ساله | |
آستروسایتوم آناپلاستیک | ۱۵٪ |
الیگودندروگلیوم آناپلاستیک | ۴۵٪ |
اپاندیموم | ۸۷٪ |
گلیوبلاستوما | ۶٪ |
آستروسایتوم درجه پایین (پراکنده) | ۲۶٪ |
مننژیوم | ۷۴٪ |
الیگودندروگلیوم | ۶۹٪ |
عوامل موثر بر میزان طول عمر بیماران مبتلا به تومور مغزی
موارد مختلفی بر میزان طول عمر بیماران تومور مغزی تأثیر می‌گذارند. درک عواملی که بر میزان بقای بیماران مبتلا به تومور مغزی تأثیر می‌گذارند، برای بیماران و خانواده‌های آنها در مواجهه با تشخیص این بیماری ضروری است. پیش‌آگهی بیماری بسته به چند عنصر کلیدی به طور قابل توجهی متفاوت است:
1- نوع و درجه تومور
تومورهای مغزی بسته به منشا آنها از نظر رفتار و تهاجمی بودن متفاوت هستند. تومورهای درجه بالا مانند گلیوبلاستوما (گرید 4) معمولاً در مقایسه با تومورهای خوش‌خیم مانند مننژیوم (معمولاً درجه I یا II) نتایج طول عمر ضعیف‌تری دارند.
2- محل و اندازه
اثربخشی درمان می‌تواند به طور قابل توجهی تحت تأثیر موقعیت و اندازه تومور قرار گیرد. تومورهایی که در مناطقی قرار دارند که دسترسی به آنها دشوار است یا نزدیک به ساختارهای ضروری مغز هستند، چالش‌های قابل توجهی را برای برداشتن جراحی و درمان ایجاد می‌کنند.
3- سن بیمار و سلامت کلی
در بیماران جوان‌تر و افرادی که از سلامت عمومی بهتری برخوردارند، معمولاً طول عمر بیماران نتایج بهتری دارد. بدن آنها اغلب برای تحمل درمان‌ها و بهبودی از مداخلات پزشکی آمادگی بیشتری دارد.
4- پاسخ به درمان
طیف درمان‌ها شامل جراحی، رادیوتراپی و شیمی‌درمانی و موارد دیگر است. موفقیت این درمان‌ها متفاوت است و برخی از تومورها به دلیل ترکیب ژنتیکی‌شان، پاسخ‌دهی بهتری نشان می‌دهند.
5- تشخیص زودهنگام و درمان
شناسایی و درمان زودهنگام تومورها می‌تواند پیش‌آگهی بیماری را به طور قابل توجهی بهبود بخشد. تومورهای مرحله اولیه معمولاً کوچک‌تر و محدودتر هستند و درمان آنها آسان‌تر است.
6- ویژگی‌های ژنتیکی و مولکولی
تهاجمی بودن تومور و چگونگی پاسخ آن به درمان را اغلب می‌توان با بررسی پروفایل ژنتیکی و مولکولی آن پیش‌بینی کرد. برخی جهش‌های ژنتیکی می‌توانند نشان‌دهنده‌ی حساسیت تومور به درمان‌های خاصی باشند.
7- شرکت در کارآزمایی‌های بالینی
شرکت در کارآزمایی‌های بالینی ممکن است امکان دسترسی به درمان‌های نوآورانه‌ای را که هنوز به طور گسترده در دسترس نیستند، فراهم کند و به طور بالقوه میزان طول عمر بیماران را بهبود بخشد. این کارآزمایی‌ها نقش اساسی در توسعه درمان‌های جدید و ارائه امید برای درمان‌های مؤثرتر در آینده ایفا می‌کنند.
موفقیت درمان تومور مغزی
همانطور که در مورد میزان طول عمر بیماران گفته شد، موفقیت درمان نیز به نوع تومور، اندازه و محل آن بستگی دارد. برای تومورهای خوش‌خیم یا غیرسرطانی مغز، برداشتن کامل تومور ممکن است منجر به درمان قطعی شود.
با این حال، برای تومورهای مغزی تهاجمی و بدخیم که گسترش یافته‌اند، برداشتن تومور ممکن است تنها باعث بهبود علائم، طولانی شدن دوره زندگی برای مدت زمان معین و بهبود کیفیت زندگی شود.
تعریف موفقیت همچنین به هدف درمان بستگی دارد. برای برخی از بیماران، برداشتن کامل تومور در اولویت قرار دارد، اما برای برخی دیگر، هدف درمان، تسکین علائم و به حداکثر رساندن کیفیت زندگی است. این اهداف درمانی به برنامه‌ریزی روند درمان شما، انواع درمان‌های ارائه شده و شدت درمان کمک می‌کند.
جراحی، رادیوتراپی، شیمی‌درمانی، به صورت جداگانه یا ترکیبی، درمان‌های رایج تومور مغزی هستند. میزان موفقیت هر یک از این درمان‌ها به نوع تومور بستگی دارد.
برخی از انواع تومورهای مغزی ممکن است بر اساس ترکیب ژنتیکی، محل، اندازه و الگوی رشد، بیشتر تحت تأثیر درمان قرار گیرند. به عنوان مثال، شوانوم‌ها معمولاً تومورهای خوش‌خیم با رشد آهسته هستند که می‌توانند با جراحی با موفقیت درمان شوند. میزان طول عمر پنج ساله برای افراد مبتلا به شوانوم حدود ۹۰٪ است.
با این حال، گزینه‌های درمانی برای گلیوبلاستوما، نوعی تومور مغزی که بسیار تهاجمی و درمان آن دشوار است، شامل جراحی، رادیوتراپی، شیمی‌درمانی، درمان هدفمند و ایمونوتراپی است. با وجود تلاش‌ها با این ترکیب درمانی، میزان بقای پنج ساله برای بیماران مبتلا به گلیوبلاستوما بسیار کمتر است، این مقدار در حدود ۵٪ است.
اگرچه تومورهای مغزی بدخیم و سرطانی با پیش‌آگهی ضعیف همراه هستند، اما موارد طول عمر بیماران بالا نیز گزارش شده است. برخی از بیماران 5، 10 و حتی 20 سال پس از تشخیص اولیه زنده مانده‌اند.
در حالی که مشخص نیست چه عوامل منحصر به فردی باعث افزایش طول عمر بیماران در این موارد شده است، داستان‌های آنها امید به درمان احتمالی را به ارمغان می‌آورد. برای جزئیات خاص در مورد چشم‌انداز خودتان بعد از درمان، انتظارات را با جراح مغز و اعصاب و تیم مراقبتی خود در میان بگذارید.
چگونه می‌توان شانس بهبود را افزایش داد؟
همانطور که اشاره کردیم، ماهیت خاص تومور مغزی شما به طور قابل توجهی بر گزینه‌های درمانی و میزان طول عمر بیماران تأثیر می‌گذارد. در حالی که نوع، اندازه و محل تومور مغزی شما مواردی نیستند که بتوانید آنها را تغییر دهید، اقداماتی وجود دارد که می‌توانید برای بهبود نتیجه درمان و کیفیت زندگی خود انجام دهید.
پیگیری مراقبت‌های پزشکی
معاینات منظم با تیم پزشکی شما می‌تواند به نظارت بر روند درمان و تشخیص هرگونه عود احتمالی تومور کمک کرده و باعث افزیش طول عمر بیماران شود. این ممکن است شامل مطالعات تصویربرداری دوره‌ای، آزمایش خون و سایر ارزیابی‌ها باشد.
مراقبت‌های حمایتی
علاوه بر درمان خود تومور، مراقبت‌های حمایتی برای مدیریت علائم، حمایت از تغذیه و بهبود کلی کیفیت زندگی نیز مهم است. این ممکن است شامل همکاری با متخصص تغذیه، فیزیوتراپیست یا سایر متخصصان باشد.
مراقبت از خود
حفظ یک سبک زندگی سالم، از جمله داشتن یک رژیم غذایی سالم، استراحت کافی و انجام ورزش و فعالیت‌های منظم که برای شما لذت‌بخش است، به روند بهبودی کمک می‌کند.
حمایت عاطفی و روانی
دریافت تشخیص تومور مغزی می‌تواند تجربه‌ای استرس‌زا و احساسی باشد و مهم است که از خانواده، دوستان و متخصصان مراقبت‌های بهداشتی حمایت بگیرید. گروه‌های حمایتی، مشاوره و سایر منابع برای کمک به شما در مقابله با چالش‌های زندگی با تومور مغزی در دسترس هستند.
کارآزمایی‌های بالینی
ممکن است برای افراد مبتلا به تومورهای مغزی با درمان دشوار مانند گلیوبلاستوما، کارآزمایی‌های بالینی برای آزمایش درمان‌های جدید یا رویکردهای جدید در دسترس باشد. پزشک شما می‌تواند به شما در درک اینکه آیا واجد شرایط شرکت در هر کارآزمایی بالینی هستید و اینکه مزایا و خطرات بالقوه‌ای که ممکن است داشته باشد، کمک کند.
در حالی که هر مورد منحصر به فرد است، درک پیش‌آگهی خود و اینکه در مورد نتایج درمان و طول عمر بیماران زیاد مدت چه انتظاری می‌توانید داشته باشید، مهم است.
حتی اگر تومور مغزی قابل درمان نباشد، مراقبت‌های تسکینی که بر تسکین علائم و بهبود کیفیت زندگی افراد مبتلا به بیماری‌های جدی تمرکز دارد، می‌تواند بخش مهمی از مراقبت برای افراد مبتلا به تومورهای مغزی باشد.
اگر با یک تومور مغزی غیرقابل درمان مواجه هستید، مهم است که برنامه‌ریزی برای پایان عمر از جمله ترجیحات خود برای مراقبت‌های پزشکی و سایر جنبه‌های مراقبت خود را، در نظر بگیرید.
این ممکن است شامل ایجاد یک دستورالعمل پیشاپیش، تعیین یک نماینده مراقبت‌های بهداشتی و ترتیب دادن مراقبت‌های پایان عمر شما باشد.
اگر با یک تشخیص دشوار و لاعلاج مواجه هستید، بر حداکثر استفاده از زمانی که برایتان باقی مانده تمرکز کنید: وقت خود را با عزیزان بگذرانید، فعالیت‌هایی را که دوست دارید انجام دهید و روی آنچه برای شما مهم‌تر است تمرکز کنید.
بهبود حداکثری کیفیت زندگی و طول عمر بیماران در مواجهه با هر تومور مغزی نیازمند رویکردی جامع است که نیازهای جسمی، عاطفی و روانی را در نظر می‌گیرد.
برای ایجاد یک برنامه مراقبت جامع که اهداف و ترجیحات شما را برای مراقبت در نظر می‌گیرد، با تیم مراقبت‌های بهداشتی و عزیزان خود همکاری نزدیک داشته باشید.
منابع کمکی:
دکتر حسام عبدالحسین پور متخصص جراحی مغز و اعصاب و ستون فقرات
