دیسک ستون فقرات، نوعی غضروف بالشتکی‌شکل است که بین دو مهره قرار دارد. یکی از نقش‌های اصلی آن، محافظت از نخاع و اعصاب نخاعی است که از ستون فقرات خارج شده و به سمت دست‌ها و پاها می‌روند. 

دیسک‌ها طوری طراحی شده‌اند که انعطاف‌پذیر و سازگار باشند تا هم حرکت‌پذیری و هم پایداری در ناحیه کمری ستون فقرات را ممکن کنند.

به‌طور کلی، دیسک از دو بخش اصلی تشکیل شده است: لایه‌ی بیرونی و لایه‌ی درونی. لایه‌ی بیرونی که به آن «آنولوس فیبروزوس» (Annulus Fibrosus) گفته می‌شود، از رشته‌های کلاژن ساخته شده و ساختار و پشتیبانی لازم برای دیسک را فراهم می‌کند. 

لایه‌ی درونی که «نوکلئوس پالپوزوس» (Nucleus Pulposus) نام دارد، ساختاری ژلاتینی و آب‌دار است.

معمولاً وقتی از فتق دیسک صحبت می‌کنیم، منظور این است که لایه بیرونی دچار پارگی شده و بخش ژلاتینی درونی از آن خارج شده است. این بیرون‌زدگی همان چیزی است که در تصویربرداری MRI به‌صورت یک دیسک بیرون‌زده یا فتق‌کرده مشاهده می‌شود.