فرق بین آرتروز گردن با دیسک گردن چیست؟

آرتروز گردن و دیسک گردن هر دو مربوط به مشکلات مفاصل ستون فقرات می شوند. آرتروز (اسپوندیلوز) و دیسک گردن (اسپوندیلیت)، دو شرایط مختلف هستند که نیاز به درمان های متفاوتی دارند. در ادامه مطلب می توانید اطلاعاتی در مورد تفاوت بین آرتروز گردن با دیسک گردن، علت بروز و نحوه درمان آنها به دست آورید.


دیسک گردن، التهاب مفاصل بین مهره ها می باشد که شبیه به آرتروز است. به مرور زمان، مفاصل ممکن است ملتهب شوند، رشد کنند و در نهایت به هم متصل شوند. به شرایط جوش خوردن استخوان ها به یکدیگر، اسپوندیلیت آنکیلوزان (روماتیسم ستون فقرات) گفته می شود. وقتی که استخوان ها رشد کنند و به هم متصل شوند، ستون فقرات تحرک و انعطاف پذیری خود را از دست می دهد. اسپوندیلوز در واقع همان آرتروز است، اما شرایطی ست که به فرسودگی مفاصل بر اثر افزایش سن مربوط می شود.

دیسک گردن

با بالا رفتن سن، دیسک های مفاصل، آب خود را از دست می دهند و به تدریج سخت تر می شوند. در اکثر افراد، دیسک ها فرسوده می شوند و فضای خالی در مفاصل ایجاد می کنند. استخوان ها برای جبران فضاهای خالی رشد می کنند و خارهای استخوانی را در مفاصل تشکیل می دهند. خارهای استخوانی با هم دیگر اصطکاک پیدا می کنند و موجب درد و سفتی استخوان ها می شوند.

تفاوت بین دیسک گردن و آرتروز گردن در چیست؟

ستون فقرات از استخوان هایی به نام مهره ساخته شده است و به مواد ژله ای بین هر دو مهره، دیسک گفته می شود. به مرور زمان، مفاصل و دیسک ها بر اثر استفاده زیاد فرسوده یا ملتهب می شوند. دیسک گردن بر اثر التهاب مفاصل به وجود می آید و موجب آرتروز گردن می شود. آرتروز، ساییدگی و فرسودگی کلی مفاصل می باشد که منجر به تحلیل رفتن دیسک ها و مفاصل می شود. این دو شرایط ممکن است شبیه به هم به نظر برسند، اما ناشی از عوامل مختلفی هستند و آرتروز گردن با دیسک گردن پیامدهای متفاوتی دارند.

بیماری دیسک گردن

گردن درد، یکی از علائم اصلی بیماری دیسک گردن است که در آن دیسک های بین مهره ها، دچار فتق و بیرون زدگی می شوند و گاهی اوقات، به عصب ها فشار وارد می کنند.

درمان بیماری دیسک گردن

چندین داروی مختلف، از مسکن ها گرفته تا داروهای ضدالتهابی مانند استروئیدها می توانند گردن درد را بهبود بخشند. بسته به میزان گردن درد و نوع دیسک گردنی، شما می توانید از این داروها به تنهایی یا همراه با فیزیوتراپی یا درمان های دیگر استفاده کنید. پس از معالجه توسط پزشک متخصص و تشخیص آرتروز گردن با دیسک گردن، داروهایی که معمولاً برای درمان بیماری دیسک گردنی استفاده می شوند را تجویز میکنند که عبارتند از:

استامینوفن (تایلانول)

 استامینوفن معمولاً در بین اولین داروهایی ست که برای تسکین درد استفاده می شود. استامینوفن می تواند به تسکین گردن درد کمک کند، اما از آنجا که این دارو را به راحتی و بدون نیاز به نسخه می توان تهیه کرد، نباید موجب این باور غلط شود که هیچ ضرری برای بدن ندارد. تحقیقات نشان می دهند که مصرف منظم استامینوفن، حتی در افرادی که دارو را مطابق با دوز تجویز شده مصرف می کنند، می تواند به کبد آسیب برساند. برای اطمینان از مصرف ایمن استامینوفن، باید دستورالعمل ها را با دقت دنبال کنید و مقدار داروی بیشتر از توصیه پزشک یا روی برچسب دارو را مصرف نکنید.

داروهای ضدالتهابی غیر استروئیدی (NSAID ها)

ایبوپروفن (موترین، اَدویل) و ناپروکسن (الیو) داروهای اصلی برای درمان دیسک گردن هستند، زیرا هم درد و هم التهاب را کاهش می دهند. بسیاری از NSAID ها مانند استامینوفن را می توان بدون نسخه تهیه کرد، اما در مصرف این داروها نیز باید مراقب بود. NSAID ها، به ویژه زمانی که برای مدت زمانی طولانی مصرف شوند، می توانند عوارض جانبی جدی مانند خونریزی گوارشی، زخم معده و آسیب کلیوی را در پی داشته باشند. این داروها همچنین می توانند احتمال حمله ی قلبی یا سکته را افزایش دهند.

داروهای شل کننده ی عضلات

باکلوفن و شل کننده های عضلانی دیگر می توانند سفتی و درد عضلات را آرام کنند. بسیاری از تحقیقات نشان می دهند که این داروها می توانند در اولین روزهای آسیب حاد، گردن درد را تسکین بخشند.

آرتروز گردن

آرتروز گردن شامل تحلیل رفتن مفاصل، مهره ها و دیسک های گردنی ستون فقرات می شود. اگر ماده ژله ای کمتری بین مهره ها وجود داشته باشد، مهره ها ممکن است دچار اصطکاک شوند. این اصطکاک می تواند موجب شکسته شدن بخش های کوچکی از استخوان و شناور شدن آنها در مایع مفصلی شود. مایع مفصلی، مایع غلیظی است که مفاصل را روانکاری می کند و به آنها کمک می کند تا راحت تر حرکت کنند. گاهی اوقات، این فرایند، موجب تحریک رشد برآمدگی های استخوانی به نام خار استخوان یا استئوفیت می شود.

آرتروز گردن

از آنجا که بالشتک های ژله ای در این زمان نازک تر هستند، مهره ها به هم نزدیک تر می شوند و فضای کمتری برای عصب های ستون فقرات باقی می ماند. معمولاً افراد بالای 50 سال به این شرایط دچار می شوند و با بالا رفتن سن مشکل آنها بدتر می شود. بیشتر از 85% افراد بالای 60 سال به آرتروز گردن مبتلا هستند. این شرایط ممکن است هیچ علامتی نداشته باشد و یا موجب علائمی مانند درد و خشکی گردن شود و در صورتی که نخاع دچار گرفتگی شده باشد، مشکلاتی جدی همچون از دست دادن تعادل رخ می دهد.

علائم آرتروز گردن

برخی از افرادِ مبتلا به اسپوندیلوز گردنی، به طور کلی هیچ علائمی ندارند، اما اکثر افراد حداقل مقداری ناراحتی از جمله درد مزمن و سفتی گردن را تجربه می کنند. در صورتی که مشکل آرتروز شدیدتر شود و عصب های ستون فقرات یا نخاع دچار مشکل شوند، علائم دیگری نیز ممکن است رخ دهد که عبارتند از:

✳️ گردن دردی که با فعالیت سرپایی تشدید می شود.

✳️ درد گردنی که به بازو یا شانه کشیده می شود.

✳️ بی حسی، مور مور شدن، ضعف در بازوها، دست ها، انگشتان یا پاها

✳️ ضعف در پاها، مشکل در راه رفتن، از دست دادن تعادل

✳️ از دست دادن کنترل ادرار یا مدفوع

✳️ صدای تق تق گردن به هنگام حرکت دادن آن

✳️ سر درد

آرتروز گردن همچنین می تواند روی خواب و توانایی کارکردن یا انجام فعالیت های روزمره تأثیر بگذارد و منجر به شرایط ناتوان کننده و اغلب دائمی شود.

همچنین بخوانید:

علل آرتروز گردن

ستون فقرات گردنی از هفت مهره (استخوان) تشکیل شده است که مانند حلقه های بازی روی هم قرار گرفته اند؛ بالاترین حلقه در پایه ی جمجمه قرار می گیرد. علت اصلی این تغییرات، فرسودگی ساختارهای ستون فقرات گردنی می باشد که به مرور زمان رخ می دهد. با بالا رفتن سن، دیسک ها شروع به خشک شدن می کنند و این امر موجب صاف شدن آنها می شود.

عوامل دیگری که نقش مهمی در آرتروز گردن دارند شامل ضربه، شغل یا فعالیتی می شود که مستلزم ساعتها حرکت تکراری یا بلند کردن اجسام سنگین است و فشار زیادی به ستون فقرات گردنی وارد می کند. آرتروز گردن ممکن است ارثی باشد و حتی سیگار کشیدن نیز ممکن است در افزایش گردن درد تأثیر داشته باشد.

آرتروز گردن و درمان آن

هدف اولیه درمان آرتروز گردن، تسکین درد، جلوگیری از فشرده شدن عصب و بازیابی عملکرد طبیعی می باشد، اما یک روش درمانی، برای همه ی افراد تأثیر یکسانی ندارد. اگر مشکل آرتروز گردن برای شما تشخیص داده شد، برنامه درمانی شما شامل مؤلفه هایی خواهد بود که به طور خاص علائم و دیگر عوامل فردی شما را مورد هدف قرار می دهد.

روش های درمانی جراحی ممکن است شامل برداشتن استخوان، خار استخوان یا بافت دیسکی باشد که ممکن است عصب های ستون فقرات گردنی را تحت فشار قرار دهد. جراحی فیوژن یا جوش دادن دیسک های ستون فقرات گردنی می تواند به تسکین گردن درد کمک کند. جراحی برای این شرایط ممکن است به چند روش زیر انجام شود:

دیسککتومی قُدامی گردن و فیوژن ستون فقرات

رایج ترین روش جراحی برای درمان آرتروز می باشد. در این روش جراحی، دیسک درگیر از طریق یک بُرش ریز در جلوی گردن خارج می شود. جراح پس از خارج سازی دیسک، فضای باقی مانده را به هم متصل می کند. پزشک همچنین ممکن است برای استحکام بیشتر از یک صفحه استفاده کند.

دیسککتومی خلفی گردن

این روش جراحی به اندازه روش دیسککتومی قدامی کاربرد ندارد، زیرا فرایند پیچیده تری دارد. در ستون فقرات، این روش ممکن است ضروری باشد. در این روش جراحی، اقدامات مشابهی با دیسککتومی قُدامی انجام می شود، اما نیاز به یک درگاه ورودی پشتی دارد.

عمل دیسک مصنوعی گردن.

عمل دیسک مصنوعی گردن

این روش نیز درست مانند عمل دیسککتومی قُدامی، با استفاده از برش کوچکی در جلوی گردن انجام می شود. تفاوت این دو روش در این است که به جای جوش زدن فضای دیسک باقی مانده، یک دیسک مصنوعی به جای دیسک آسیب دیده قرار داده می شود. هدف از این کار، تقلید شکل و فعالیت ساختارهای ستون فقرات گردنی اصلی می باشد.

متخصصین دیسک و ستون فقرات با معاینه و استفاده از نوار عصب و MRI فرق آرتروز گردن با دیسک گردن را تشخیص می‌دهند و سپس درمان مناسب را برای بیمار توصیه می‌کنند.

دکتر حسام عبدالحسین پور متخصص جراحی مغز و اعصاب دیسک و ستون فقرات

جراح ستون فقرات و دیسک کمر 

موضوعات مرتبط
آیا این مطلب مفید بود؟ به اشتراک بگذارید
جدیدترین مقالات
بیماری نورالژی سه قلو از آن دسته بیماری هایی است که با درد شدید در ناحیه ی صورت خود را نشان می دهد. در…
جراحی ستون فقرات و جراحی دیسک کمر از جراحی هایی است که بسیار به تبحر جراح دیسک کمر متکی می باشد. در این مقاله…
سوالی که بسیار مراجعین از ما می پرسند این است که آیا راه رفتن به بهود درد دیسک کمر کمک می کند؟ در این…

از دکتر بپرسید