2_ درمان با جراحی 

 درمان با عمل جراحی تنها در صورتی به عنوان یک گزینه ی درمانی برای تنگی کانال نخاعی در سالمندان در نظر گرفته می شود که تمامی روش های مرسوم ذکر شده کارساز نبوده و سطح سلامت عمومی فرد اجازه ی انجام چنین عملی را بدهد. در موارد نادر، که علائم مشکلات نخاعی یا کاهش کنترل ادرار بیمار به سرعت رو به وخامت باشد، فرد به طور اورژانسی باید در بیمارستان بستری شده تا عمل جراحی درمان تنگی کانال نخاعی روی وی انجام شود.

برای بیماران دارای علائم مکرر، معمولاً عمل جراحی به عنوان گزینه ی درمانی بررسی می شود. البته، در چنین مواردی باز هم انتخاب این گزینه ی درمانی تا حدودی بحث برانگیز است. بسیاری از تحقیقات در این زمینه نشان می دهند که با وجود این که برخی از بیماران پس از انجام عمل جراحی درمانی تنگی کانال نخاعی، بلافاصله یک بهبود چشمگیر را تجربه می کنند، اما در دراز مدت، در مقایسه با گروه های بیماران مشابه که جراحی نداشته اند بیشتر در معرض خطر بازگشت درد های پیشین قرار دارند. 

در تحقیقی به نام بررسی نتایج بیماران نخاعی (SPORT) که در آن، نتایج موارد جراحی شده و جراحی نشده ی بیماران مبتلا به تنگی کانال نخاعی مورد بررسی قرار گرفت، مشخص شد که در نهایت خود بیمار می تواند هر کدام از این دو روش را با توجه به نیاز های خود برگزیند. 

در صورت انتخاب گزینه ی درمان با عمل جراحی، بیمار در مدت زمان کوتاهی دچار بهبودی چشمگیر خواهد شد‌. اما در صورت عدم انتخاب عمل جراحی و بسنده کردن به روش های مرسوم درمانی، بیمار همچنان می تواند بهبود یابد؛ البته در مدت زمان طولانی تر. 

بعد از مشاوره و اتخاذ تصمیم برای گزینه ی درمانی، در صورتی که گزینه ی انتخاب شده عمل جراحی بود، گزینه های پیش رو برای جراحی شامل جراحی های تهاجمی قدیمی (مثل لامینوتومی، لامینکتومی، فیستکتومی جزئی داخلی و فورامینوتومی) و گزینه های نوین تر جراحی کم تهاجمی خواهند بود. پیشرفت های اخیر در زمینه‌ ی عمل های جراحی کم تهاجمی می تواند برای بیماران بسیار جذاب تر از موارد جراحی تهاجمی یا جراحی باز باشد. 

اما موفقیت آمیز بودن عمل جراحی کم تهاجمی به نوع عمل بستگی دارد. با توجه به شرایط هر بیمار، هر نوع عمل جراحی درمانی می تواند برای گروهی از بیماران مناسب تر باشد. 

اسپوندیلولیستزیس دژنراتیو یا اسکولیوز دژنراتیو (انحنای ستون فقرات) نام دو بیماری می باشد که ممکن است با تنگی کانال نخاعی در ارتباط باشد. درمان اسپوندیلولیستزیس دژنراتیو عموماً شامل همان موارد ذکر شده ی درمان تنگی کانال نخاعی با عمل جراحی و بدون عمل جراحی (درمان سنتی و مرسوم) می باشد.
اسکولیوز دژنراتیو بیشتر در سالمندان بالای 65 سال دیده شده و ناحیه ی پایینی کمر را تحت تأثیر قرار می دهد. کمر درد های ناشی از اسکولیوز دژنراتیو معمولاً به مرور شکل گرفته و در ارتباط با میزان فعالیت های جسمی می باشد. میزان انحنای ستون فقرات در این نوع از اسکولیوز معمولاً خفیف است. عمل جراحی برای درمان اسکولیوز دژنراتیو تنها زمانی به کار گرفته می شود که درد بیمار با به کار گیری روش های مرسوم بدون جراحی، کاهش چشمگیری نداشته اشد.