روش درمان تومور مغزی به نوع، اندازه و محل آن بستگی دارد. بسته به نزدیکی با ساختارهای مجاور و حیاتی و نیاز شما به درمان های کمکی بعد از جراحی، ممکن است جراح تمام یا بخشی از تومور مورد نظر را بردارد.

به طور کلی، جراحی تومور مغزی به دو منظور انجام می شود: بیوپسی (نمونه برداری) و برداشتن تومور. 

1- در نمونه برداری، جراح یک قسمت کوچک از تومور را برمی دارد و آن را برای یک آسیب شناس (پاتولوژیست) می فرستد و او به منظور تشخیص یا تأیید تشخیص قبلی پزشک، نمونه ی تومور مغزی را زیر میکروسکوپ قرار داده و بررسی می کند. 

2- برداشتن تومور به عمل جراحی که در آن، تمام یا بخشی از تومور را بر می دارد گفته می شود. جراحان اغلب به طور همزمان نمونه برداری و برداشتن تومور را انجام می دهند.

برای دسترسی به تومور مغزی، معمولا از روش کرانیوتومی استفاده می شود. کرانیوتومی برداشتن قسمت کوچکی از جمجمه است تا جراح بتواند به تومور برسد. 

جراح سعی می کند استخوان کمی را تا حد ممکن بردارد که پس از جراحی، مجدد گذاشته می شود و با استفاده از صفحه و پیچ محکم می شود. 

گاهی اوقات جراح می تواند کرانیوتومی را به یک برش به صورت یک سوراخ کلیدی در جمجمه محدود کند و با استفاده از یک روش کم تر تهاجمی، از ابزارهای ویژه ای برای برداشتن تومور استفاده کند.

گاهی اوقات می توان به برخی تومورهای مغزی مانند برخی آدنوم های هیپوفیز، بدون جراحت جمجمه، دسترسی پیدا کرد. جراح ممکن است بتواند از طریق مجرای بینی به تومور مغزی شما برسد و با استفاده از روش ترانس اسفنویدال یا ترانس نازال به تومور برسد. 

این روش، همراه با سایر رویکردهای کم تر تهاجمی، معمولاً در صورت انتخاب، مورد علاقه جراحان است.