چندین نوع متفاوت از کرانیوسینوستوز وجود دارد که در اکثر آنها فقط یکی از درزهای جمجمه زودتر از موعد بسته می‌شود. بعضی از انواع پیچیده ی کرانیوسینوستوز وجود دارند که در آنها چند درز به طور زود هنگام سفت شوند. بیشتر انواع کرانیوسینوستوز چندگانه، تحت تأثیر سندرم های ژنتیکی اتفاق افتاده، که کرانیوسینوستوز سندرمی نامیده می شوند.

نام هر یک انواع کرانیوسینوستوز، با توجه به این که کدام یک از درز های جمجمه را تحت تأثیر قرار می دهد، انتخاب شده است:

1. ساژیتال (اسکافوسفالی)

بسته شدن زود هنگام درز ساژیتال. این درز از جلو تا پشت سر از قسمت بالایی جمجمه کشیده شده است. در این گونه از کرانیوسینوستوز، شکل جمجمه، دراز و باریک خواهد شد. این شکل از جمجمه «اسکافوسفالی» نام داشته، و رایج ترین نوع کرانیوسینوستوز می باشد.

2. کرونال

درزهای کرونال از گوش یک سمت تا بالای جمجمه امتداد دارد. بسته شدن زود هنگام یکی از درزهای کرونال (کرونال یک طرفه) باعث می‌شود که پیشانی در سمت درگیر صاف شود و در سمت سالم همچنان برجسته باشد. همچنین، ممکن است بینی فرد کج شده و یکی از حفره های چشمی به سمت بالا می رود (در سمت آسیب دیده). زمانی که هر دو طرف جمجمه دارای این آسیب دیدگی باشند (بای کرونال)، سر فرد کوتاه و پهن خواهد شد، و پیشانی به جلو متمایل می شود.

3. متوپیک

 درز متوپیک از بالای پل بینی شروع شده و تا وسط پیشانی و ناحیه ی فونتانل پیش می رود، تا به درز ساژیتال برسد. بسته شدن زود هنگام این درز، به پیشانی فرد ظاهری مثلثی می دهد و پشت سر فرد را پهن و بزرگ می کند. نام دیگر این گونه از کرانیوسینوستوز، «ترایگونوسفالی» می باشد.

4. لمبدوید

 کرانیوسینوستوز لمبدوید، ناشی از زود بسته شدن درز لمبدوید نوع نادری از کرانیوسینوستوز است. درز لمبدوید در پشت سر کشیده شده است. بسته شدن زود هنگام این درز باعث صاف شدن یک سمت سر، بالاتر بودن یک گوش از دیگری و کج شدن بالای سر به یک سمت می‌شود.